رزين اپوكسي وينيل استر در توليد لوله ها و مخازن حامل سيالات خورنده در شرايط گرم مورد استفاده قرار مي گيرد. اين رزين از واكنش رزين اپوكسي و اسيدهاي كربوكسيليك دار غير اشباع در حضور كاتاليزورهاي بازي تهيه مي شود. از اينرو توليد اين رزين مي تواند براي رزين هاي اپوكسي توسعه محصول همراه با ارزش افزوده باشد. در اين اختراع، نوع و ميزان واكنش دهنده ها، نحوه افزودن آنها به راكتور، پارامترهاي فرايندي شامل: درجه حرارت واكنش، دور همزن، نوع همزن، فشار راكتور، اتمسفر واكنش و نيز نسبت رزين به رقيق كننده و نحوه رقيق سازي همگي مورد ادعا قرار گرفته اند. با تغيير در شرايط فرآيندي فوق انواع رزين هاي وينيل استر با خواص حرارتي و ويسكوزيته هاي مختلف بدست مي آيد.

بخش خالص سازي متانول به منظور توليد متانول گريد AA يكي از بخش هاي مهم در فرايند توليد متانول مي باشد كه هزينه هاي ثابت و عملياتي آن بر اقتصاد و قيمت تمام شده متانول توليدي تاثير مستقيم دارد. در واحدهاي متانول معمولا از سه برج در بخش خالص سازي استفاده مي شود. در برج اول (1) موارد فرار كه عمدتا شامل CH4، CO2 و هيدروكربن هايي با نقطه جوش پايين تر از متانول هستند، جدا مي شوند و به عنوان سوخت به كوره ريفرمر ارسال مي‌گردند. اين برج پايين ترين فشار را دارد. در برج دوم متانول از ساير ناخالصي ها كه عمدتا اب مي باشد جدا شده و متانول خالص در بالاي برج توليد مي شود. جريان پايين برج به برج سوم ارسال مي گردد در ادامه جداسازي آب و متانول انجام شده و ساير محصولات جانبي سنگين تر از متانول به عنوان جريان جانبي جدا مي گردند. در اين اختراع به منظور كاهش مصرف انرژي در واحد، شرايط عملياتي سه برج به گونه اي تعيين شده كه از گرماي جريان هاي بالاي برج براي تامين گرماي ريبويلرهاي برج هاي ديگر و گرم كردن خوراك استفاده شود. لذا فشار در برج (2) بالاتر از برج (3) و در برج اول از همه پايين تر مي باشد. با استفاده از اين روش در حدود %3 در مصرف بخار واحد صرفه جويي مي گردد.

يكي از قسمت هاي مهم در فرايند توليد متانول عمليات اشباع سازي گاز طبيعي با بخار آب مي باشد. معمولا مقدار آب تزريق شده بيشتر از حد اشباع ميباشد، اين نسبت در واحد توليد متانول بين 5/2 تا 8/1 درنظر گرفته مي شود. اين امر به منظور عدم تشكيل كك در پريريفرمر (pre-reformer) و ريفرمر (reformer) برروي كاتاليست ريفرمينگ انجام مي شود. اين نسبت بر اساس مقدار بخار به تعداد اتم هاي كربن محاسبه مي گردد. بنابراين هرچه گاز طبيعي استفاده شده سنگين تر باشد مقدار بخار اضافه شده نيز بيشتر خواهد بود. اين اختراع طراحي جديدي براي برج اشباع كننده مي باشد، كه علاوه بر افزايش ميزان اشباع سازي گاز طبيعي با بخار آب، ميزان بلودان آن كاهش يافته و بهره برداري اين تجهيز آسانتر مي گردد. در اختراع حاضر، طراحي جديدي براي قسمت داخلي برج اشباع كننده ارائه گرديده است، كه در آن علاوه بر كاهش مقدار بلودان در قسمت پايين برج و به تبع كاهش مقدار آب جبراني و هزينه هاي بهره برداري، طراحي قسمت بالاي برج نيز به گونه اي اصلاح شده است كه برج شرايط عملياتي پايدارتري دربرابر اغتشاشات فرايندي داشته باشد. بنابراين با افزايش ناگهاني دماي برج، افزايش دبي گاز عبوري و يا كاهش مقدار آب ورودي به قسمت بالاي برج، عملكرد پمپ آب در گردش بهبود يافته است. از طرف ديگر بكارگيري دو پمپ مجرا در سيستم گردش آب در قسمت پايين و بالاي برج، باعث پايداري بيشتر و بهتر اشباع كننده مي شود. از آنجاكه دبي كل آب درگردش بين دو پمپ تقسيم مي گردد، هزينه آن نيز نسبت به يك پمپ با ظرفيت بالاتر افزايش چنداني نخواهد داشت. اين توزيع جريان باعث كاهش حجم مايع در پايين برج و كاهش قطر برج 1.5-2 متر در اين قسمت مي گردد كه هزينه ساخت را كاهش مي دهد. همچنين در اين طراحي ميزان جذب آب توسط گاز طبيعي افزايش يافته و در خروجي اشباع كننده نسبت بخار به كربن بالاتر از طراحي هاي متداول مي باشد، اين امر موجب كاهش مصرف بخار MP از هدر به منظور تنظيم نسبت بخار به كربن در ورودي ريفرمر مي گردد و انرژي مصرفي جهت توليد بخار MP را كاهش مي دهد. همچنين اگر به دلايل فرايندي هر كدام از پمپ هاي گردش آب از سرويس خارج گردد، اشباع سازي بطور كامل در برج متوقف نمي گردد، بلكه مقدار آن كاهش مي يابد. اين امر از وارد شدن شوك لحظه اي به شبكه بخار MP به منظور تنظيم نسبت بخار به كربن جلوگيري مي كند.